Bentomaty

Bentomaty są wyrobami składającymi się z trzech warstw, z których najważniejsza jest środkowa złożona z bentonitu sodowego. Bentonit sodowy jest umieszczony pomiędzy odpowiednio dobranymi geotekstyliami, gewłókniną i geotkaniną i połączony techniką igłowania (zszycie specjalnymi igłami włókien ze spodniej geowłókniny i przeciągania ich przez warstwę bentonitu poza geotkaninę). Pozwala to na wzajemne, mocne powiązanie geotekstyliów oraz zamknięcie i ściśnięcie bentonitu, skutecznie przeciwdziałające jego ciśnieniu pęcznienia w trakcie hydratacji bentomaty. Jest to istotne w praktyce inżynierskiej, ponieważ w ten sposób bentomaty mogą być nieograniczoną ilość razy nasączane wodą i osuszane oraz zamrażane i rozmnażane bez utraty swych pierwotnych właściwości fizyko-wodnych.

Bentonit sodowy – główny komponent bentomaty, jest iłem o unikalnych właściwościach fizycznych. Jest skałą osadową powstałą na skutek wietrzenia in situ popiołów wulkanicznych – głównie kredowych i trzeciorzędowych w środowisku podmorskim. Bentonit sodowy jest powszechnie znany ze swoich bardzo dużych zdolności pęcznienia – może absorbować 5 razy więcej wody niż jego masa, a przy pełnym nasyceniu przyjmuje objętość ponad 10 razy większą niż w stanie suchym. Z uwagi na dostępność dla wody i jonów wymiennych, oprócz powierzchni zewnętrznej cząstek, w tym powierzchni w przestrzeniach między pakietowych, montmorillonit sodowy charakteryzuje się wyjątkowo dużą powierzchnią właściwą 700-800 m2/g. Warstwa nasączonego wodą bentonitu sodowego tworzy zwartą barierę dla przepływu cieczy o przewodności hydraulicznej, współczynniku filtracji k= 10-11 m∙s-1.